Bir uçurumdan düşerken, son hamlede tutunduğun ağaçcığın dallarını kırabilirsin.. Hayat memat meselesi.. Dal sana küsebilir, farkına bile varmayabilir.. Sen hayatını tekrar yukarı çekmek için belki dalı daha da örselemek zorunda kalabilirsin.. Ama ‘keşke’ dersin sonradan, ‘dalı kırmadan tutunabilseydim’.. Keşkeler ömürde derin bıçak izleridir..
Burhan Öztürk
6 Nisan 2010 Salı
Biz dokunarak koruyacağımızı düşünürüz yine de. Değil mi ki insanın yüzü ilk öpüşle solmaya başlar. Dünyanın ilk duygusunu taşıyan tenin kokusudur kıskandığımız; bencil ırmakları beslediğimiz… İlk dokunulan ve son dokunduğumuz arasında bir yerdeyiz.