Kuşlu Gazel

Koyup zarfın içine, üstünü acıyla pulladım,

Sana bir sevinçlik menevişli kuş yolladım.

Son kuşlarımdı bunlar, dedim telef olmasın,

Geçti artık, göğsümde kuş barınmaz, anladım.

Esti rüzgâr bozuk bozuk, örselendi yüreğim,

Eksik gedik nem varsa ezberden tamamladım.

Bende sönen şavkıması sürsün diye yaşamın,

Bu kuşları senin için gözlerimde sakladım.

Kim sürmüş Altıok Metin, dünyanın sefasını,

Kirletilmiş bir zamanı yürürken adım adım?

Metin Altıok, Bir Acıya Kiracı, S.280

Nasıl da Eskimiştir

Başa dönelim biraz da,

Hep başa döneriz;

Belki bir çay bardağına,

Sıcaklığa, tutuşa, dokunmaya,

Ne güzel anımsarız geçmişi,

Kendi yalanımızla.

Uysal bir geçmiştir,

İyi şeyler kalmıştır aklımızda.

Unutmak bizim bildiğimiz iştir.

İri gözlerin senin

Bütün iyiliğiyle,

Bizi hep nasıl izlemiştir.

Geçmiştir, bugün de geçer

Zamanla güzelleşir.

Geçmişle bugün arasında

Tek bildiğim kendimdir.

Ve kendim, belki hiç bilmediğim,

Nasıl da eskimiştir.

Başa dönelim biraz da,

Örneğin çatlak bir nara.

Eski bir aşka dönelim,

Bir aşkın kanayan anısına,

Ki yıldız dolsun

Apansız karanlığımıza.

Metin Altıok (bir acıya kiracı)

Fotoğraf: Sema Mermertaş