Yeni Bir Gökyüzü Aranıyor

yüzümün sürgün yerlerine

ayışığının şavkı vurdu

ve kederli çizgiler

büyüdü aynadaki çatlak.

düşündüm hani

birbirimize verdiğimiz

o ilk öpüşün karanfili

şimdi nerdedir

o gürül gürül akan dağ çeşmesi.

biliyorum dumanlı yıllar geçti

kötü yıllar, hüzünlü ve savruk

karşılaşınca bir sokak ortasında

bir gün, tanımayacağız bile

birbirimizi

çünkü biraz da yaşadıklarımız

değil midir yaratan yüzlerimizi

acılarımız

umutlarımızdır

ince bir kıvrım

ince bir yitiş

hepsi birer birer

yol alır giderler

mavi damarlı

etten ve kemikten bir atlasta.

ben de onlar gibi

yol alıyorum karanlıklara doğru

bütün bildiğim yıldızlar söndü

geride

büyük bir aşk bırakarak

yol alıyorum karanlıklara doğru

ama kitaplar onu hiç yazmayacak.

yeni bir gökyüzü aranırken

bir sokak ortasında bulacaklar

yoksul ve soğuk bedenimi.

Behçet Aysan, Düello, Kırmızı Yayınları, S.201-202

Düello

Yenilirsem yenilirim, ne çıkar yenilmekten?
Seninle çarpışmak kişiliğimi pekiştirir benim.
Ayak bileklerime kadar bu deredeyim işte,
Yerin yassı taşları tabanımın altında,
Alnımda birleşmekte güneşin raylarından
Hışırtıyla geçen kartalların sesleri.
Unuttuğum bir bitkinin yaprakları gibi
Göğsüme değerse kurşunların, ne çıkar?

Bilmem nişancılığı, tabanca kullanmadım;
Ama karşıma alıp seni horoz düşürmek de,
Seni vuramamak da yüreğimi pekiştirir benim.
Ölürsem güzel bir ölü olurum,
Saçlarıma yuva kurar bir anda kirpiler,
Kar, örtemeye kalkışır gökkuşağını,
Ve onurlu, yoksul böceklerin gazetecisi
Ben gülümserken resmimi çeker.

Ülkü Tamer