Sokak

İnsanlar geçiyor sokaklardan

Kendi ölüleri omuzlarında

Bir hayat nefes nefese, orman orman

İnsanlar geçiyor sokaklardan

Sevgiler taşmış, merhametler taş

Buram buram tütüyoruz taştan topraktan.

Cahit Irgat

Rüzgâr Durdurma Takvimi

İnsan bir okyanus koymalı bazen arasına ayak izlerinin,

sığınsa da kalbine gezerek ısıttığı karalar

zalim kahramanı olmalı bütün terk edişlerin.

Çok görülmüştür kartalın kıyıdan döndüğü

kaplanın yırtıcı merakıyla denizden yüzgeri ettiği,

ama bir kere olsun erkek dediğin bırakıp ardında

ata mezarlarını uzak volkanların kaynayıp söndüğü adalara gitmeli,

adını söylesin diye bir taşın içinden evini yakan ateş.

Bilmeli dünya sevdalısı, kandadır ateş gemisi,

kadının uykusundan biçilen yelken bezi yüzdürür

meçhule gidenin kalbini.

Ah bir dedikodudur hayat sıkıntı verip huzuru vaadeden:

Tek armağan uğurlanış sözleri.

Adnan Özer

Resim: Rukiye Garip, Suluboya Çalışma 

Gecenin Kanayan Yerinden

Gece yarısı bir el dokunuyor soluğuma

bir aşkın kan damlası karışıyor yağmura

kitaplardan yüreğime dolan gelincikler

güneşli papatyaları seyreyleyen turnalar

bir yelkenli açılıyor alnımın çatısına.

Sizlerin gençliğini taşıdım kanımda

ey güzel çocuklar sesime ses katanlar

şimdi renklerle savruluyorum ardınızdan

adlarınızı unutmadım/yüzünüz silinmiyor aklımdan.

Sevincim bir çığlık gibi savruluyor dünyaya

kelebek kanatları/kuş sesleri dökülüyor gömleğime

bir nehir akıyordu gecenin sessizliğine

bütün güneşler kayıp gitmişti ellerimden

her ölüm bir şiiri büyütüyordu dilimde.

Çok şey anlatıyordu gecenin yüzü

yağmurlu bir kasım karanlığını geçerek

korkuyu yenen bir aşkın seveniydim

bir gül yaprağıydım rüzgârda.

Güzelliğiniz kazılıyor gençliğin mavi ufkuna

yarama tuz basarak geçiyorum günleri

bir ses yankılansa yüreğimi örseleyen

bir fotoğraf dökülse yüzünde solgun çiçekler

göğsümden havalanır martı sürüleri.

Şimdi karlar yağar yüzüne dünyanın

istasyonların uykusunu yitirmiş derinliğine

şafakla yırtılan gecenin kanayan bir yerine.

Ahmet Özer

Fotoğraf: Malu Marcondes

Çocuk ve Akşam

İşte akşam, tül, bakır ve yas

havada kuş tüyleri, ıssızlık.

Ay şimdi sularda gizli bir veda

kumdan kalelerine ağlarken çocuk

ruhta köpüklenen o kızıl yara.

Doğunun akşam faslı bu eprimiş gün

isli lamba, misk kokusu, hüzün

ve siyanür tanrıya diz çöken vaha.

Çocuk rüyalarında denize benzer kuşlar

kanatsız düşler gibi halkbilgisi hep kırık

çocuk-kuşlar yansıtan buğulu aynalarda.

Dans bu, fonda garip bir arya

sözcükleri yitiren sesin boğuk tınısı

tül, ıssızlık ve daracık odalarda

anka uçuran ruhun gizemli dansı.

Akşam işte, araftaki âmâ kuş

halkbilgisi hep zayıf çocuk düşleri

gibi masum ve suçlu darağacında.

Ah akşam, lirik bir bağbozumu şimdi

yakutun alacada rengini yitirdiği.

Ayten Mutlu

Fotoğraf: Jamie Heiden,  Fais comme l'oiseau / Make like the bird

Anne

Sahi senden mi doğdum anne

Yollar nehirler kuşluk vakitleri dururken

bir insandan mı doğar bir çocuk

Anne senin yüreğin taş olsa dayanır mı

Kuş olsa çiçek olsa gündüz olsa

Kırılmaz mı acıdan bir sap menekşenin boynu

Bu kez dağlar doğursun beni anne

Sen de ılık bir yağmur ol

Durmadan yağ kanayan yerlerime

Haydar Ergülen

Yayıncı Notu: 

Kadim dostum Tufan Akgül'ün değerli annesi Sultan Akgül Anısına

Yurttan Nakışlar

küçük dağ istasyonlarında çocuk yüzlü çuvallar durur

elleri kucaklarında

mormenevşe boyunlu

ve sapan demirinden etleri

kadınlar durur

kadınlar

türkü türkü

kadınlar

ağıt ağıt

kadınlar ki

nakış nakış

göz olmuş gözlemekten

kadınlar!

çığrışırlar yaramızda

çığrışırlar bıçak bıçak

kurşun kurşun

fitil fitil

kadınlar!

bakışları niçin turna katarı

bakışları neden demirparmaklık?

kapanmış bıçak yarasından da beter sanki ağızları

kilitli kapılardan da beter

kadınlar!

dururlar/nasıl da yorgun

dururlar/nasıl da uzak

bakarlar sıcak sıcak

nasıl da namlu!

sürgün mü kıran mı deprem mi nedir

nedir yeşildeki sarı korku

ne var havada?

dalkıran yağmış da sanki/kırılmış ağustos dalları!

bunlar mı kurtarmışlar vatanı?

nere gitmiş kurtarılan o güzel

nerde kalmış o kadınlar

bu ağıt kimin?

aman allah

koyunlar biryanda meleşir, kuzum kuzum

biryanda kuzuları!

küçük dağ istasyonlarında dul kadın bakışlı çuvallar durur

bıyıkları toz içinde erkekler durur

duvarda mavzer gibi sarkar omuzlarından

toprağı yârim sanıp saran kolları

saramayan kolları/of ooof

erkekler durur!

devlet bir güz yağmurudur

ıslatır çulları çuvalları

üşür yürek, kocaman!

umut umut dedikleri bu mudur

hurda yüklü marşandiz/takır da tukur

çekip gider gece vakti uzak bozkırdan

ıpıldar ışıkları

çözüm, çözüm/nerde çözüm

bir yelpikli yolcudur o

eli öflez fenerli bir istasyon memuru

aydınlatmaz çığlıkları

üşür yürek, kocaman!

küçük dağ istasyonlarında boynubükük çuvallar durur

çuvalların içinde bütün bir ömür

ekmek diye diye

muhanet diye diye

bütün bir ömür

çuvalların yanında kadınlar durur

önlüklerinin üstünde çetin elleri

altında vatan kulu

umut kulu dölleri

kadınlar durur

bir pınar uzak uzak

artırır susuzluğu

bir çeşme yaşlı gözdür

akarken kurur

devlet bir güz yağmurudur

ıslatır çulları çuvalları

türküleri ağıtları gurbetleriyle

özlemleri öfkeleri kahırlarıyla

toz toprak içinde bir vatan durur

Hasan Hüseyin Korkmazgil, Bütün Şiirleri 2, Oğlak, S.196-199, Bilgi Yayınevi