İsmet Alıcı etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster
İsmet Alıcı etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster

16 Mayıs 2025 Cuma

Seni Seviyoruz

Anne neden dudağında kan
Anne sen nasıl doğurdun bizi

Biz kendimize keskin sorular soramadık
Gerçek yüzümüze bakamadık aynada

Hayat, çürümüş yaralarımızla üst üste 
Tozun içinde serçeler oynuyor işte

Tepeden duyuyordun ovadaki kurşun sesini
O korkunç soğuğun mermerden bedenini

Karmaşık caddelerde koştuk koştuk koştuk
Tutkuyla, ilkeli, oyuna katılma arzusuyla

Bağışla hayat anlatılacak bir şey değil, yaşanır
Ölümsüzlüğü üfler günün hızı, umutsuzluğu

Rüzgârda çarparken oradan oraya
Bir şeyi unuttuk belki, seni seviyoruz.

İsmet Alıcı


29 Nisan 2025 Salı

Ben Gerçekten Hastayım

Benim bir aklım var bana yetmiyor.
Çavdar tozuyla besledim, köpüçle* dövdüm
kuruttum kanda. Balık yağı istedi yaraya
Taze tarçın, soğuk bir oda, kaynar suda,
Eyi gelir deyip keneye, çamura yattım
Kasıla kasıla geçse karga başlarım küfre.
Ben gerçekten hastayım, size baktıkça.
Ya kalbim çok büyük, ayaklarım upuzun.
sürekli buruşuyor bağırsaklarım, basıyor ateş,
fırlıyor boynumdan şah damarım.
Sırtımdaki yükle illam! çıkacam yokuşu,
dilimle yalamadan terimi, anlamam dünyayı.
Her gün çimçiklerim bir yarayı, ya ölmüşsem.
Annem kurtlu, derdi, babam tezcanlı.
Ben gerçekten hastayım, size baktıkça.
Köpekle boğuştum, gövdemde uyudu yılan
mazgalları devirirdi sıçanlar gardiyanlar horlarken.
Duttan düştüm, erikten düştüm, kirazdan düştüm
çatıdan düştüm, dolmuştan düştüm, en çok aşktan.
Aynı yerden yüz kere kırdım bacağımı.
Bir hırkam vardı bıraktım ayazda,
Tek asam, verdim kör bir kambura.
Ne ev ne ocak ne kadın ne oğul tuttu beni.
bir şiirde kaldım usul usul varacakmış denize.

Ben gerçekten hastayım, size baktıkça
benim bir aklım var bana yetmiyor.

Köpüç: Tokaç

İsmet Alıcı

Resim: Ekrem Kadak


1 Eylül 2024 Pazar

Gölgesini Görmeyen

Burada kalın demişti oysa
burada dağlara tapan bir vahşi
burada neler kaybettiklerini  göstererek 
gölgelerden, efektlerden, maskelerden sıyrılarak
bir damla olsa da, bir damlada bin balık gibi yaşayarak.

Burada kalın, gölgesini görmeyen adam nereye gider
gerçek kırılıyor hemen kimse duymayınca
gerçek kırılıyor hemen birlik olmayınca
ve kansız sözcükler parçalıyor çerçeveleri.

Bu çöplükte nasıl kalacaklardı şimdi
nasıl bulacaklardı İthaki'yi?
korkunç gaga izleri gözlerinizi oymuştu.
her şeyin içi boş, naylon kadar buruş buruş 
nesnenin sesi, toprağın çiçeği, öfkeniz
paslı çivilere dönmüştü.

Nasıl kurtulacaklardı şimdi nasıl?
para anafor olur çeker o dipsiz kuyuya
kimse kimsenin yüzüne bakamaz o kara delikte 
renkli çamlara asılır boyunlar
kimse süpürmez evrene yayılmış tozları.

Katı olan her şey buharlaşıyordu 
bir hazdan bir haza geçerken unutuyordu kardeşlerimiz
hırçın denize umutla bağlanmış adalarda siren seslerini.

İsmet Alıcı

İzleyiciler