İnsana İsyan

Silahları susturun, kuşlar uyusun biraz

bunu söylüyorum, durmadan söylüyorum zaten

işe yaramıyor, dilimde tuzla buz oluyor kelimeler.

Bir şey yapamayınca ellerim çok utanıyor

gözlerim de öyle, ben de kaçıyorum ışıktan

gırtlağıma kadar utancın içindeyim.

Koşmuyorsa bir insan çığlığına, ayaklarım da kopsun

dünya kadar oldu işittikçe büyüyen kulaklarım

rüzgârdı ama kimseye ulaşamadı sesim.

Bu fotoğrafa iyi bakın

artık insan değil onda gördükleriniz

aynaya bakınca korkutmasın sizi orda görünen

dışarı çıkmadan pencereden kolaçan edin ortalığı

düşünerek bakın, sorgulayarak olan biteni

ben öyle yapıyorum ve düşmanım kendime

ne kötü, bir duvarda yer alan bir taş bile değiliz.

Bu fotoğrafa iyi bakın

cehennemine koşanları göreceksiniz sokakta

sizsiniz onların hepsi.

İnsanların hiçbiri sardunya da değil

yoksa çiçeklenirdi içlerinden biri

umut fışkırabilirdi o çiçeğin renginden.

Biranın sarışınlığı ve sigaranın keyfi

bir de dedikodunun tadı yeterli kandırılmaya

yeterli sanki yaşayıp ölmek için

bu yüzden sizi gömüyorum anlamsızlığa.

Veysel Çolak, İnsan Denen Cehennem, Hayal Yayınları

Aşk Kalacak

Kanla yıkanmış bir gündü 

kızgın bir demirle kâğıda kazınmış fotoğrafınız.

Bazılarınız renkli

dudakları mosmor soldaki kızın

kardı, çabuk eridi.

Anneniz ortanıza oturmuş 

yorgun olduğu belli 

bıkmış siyah beyaz bir ömrü yaşamaktan.

Boşluğa dönüşüyor biraz bakınca.

Babanız karanlıkta, gözleri derin

hâlâ terleyip duruyor sıkıntıdan

işe yaramamış yarıda bıraktığı dövüş.

İki kardeşin yeri boş

çoktan çıkıp gitmişler bu fotoğraftan

gecenin tam ortasında öldürülmüş biri

öbürü bir nehir yatağında.

İlk sevgilim Cezayirliydi, öbürü Vietnamlı

Filistin'de ölmüştü en hüzünlü olanı

ben de gidecektim

bir türlü gelmedi o akşamüstü 

avucumda sıkarım o tren biletini.

Ben de gideceğim, silinecek fotoğraf

aşk kalacak

yeniden başlatacak o 'bitmeyen kavga'yı.*

                     

Veysel Çolak, Turgutlu, Çepnidere 2021

*John Steinbeck, Bitmeyen Kavga

Peynir Kuşu / 189. Ada

 - Bir kadının yüreğini asla yerle bir etmeyeceksin.

- Yüreklere basmayınız. [Veysel Çolak / Buna Aşk Demeli]

- İçimde yine kedi yavruları boğuyorlar, engel olamıyorum. Her yerimden bağlanmışım bu hayata, çekip çözemiyorum, bir türlü göremediğim o lanet ipleri. İçime işleyip kesiyor. Hem de derin ve ipince. Oyuyor yüz binlerce yılı ve yolu kaburgalarımın arasına. Sıkı tutunamıyorum aşka, ters yüz oluyor her seferinde. [Ezgi Dilan Durmuşoğlu]

- Hepimizin bağcıkları var, hatta boğazımıza sarılan halatlar... Sana sarılan, aşkın hüzün delisi yüreği... Yüz bin kere yaşasan her sefer bulup seveceğim yüzünü ve yüreğini.

- Med-cezir halinde olmaktan nefret ediyordu. En güzel anların katili oluyordu her defasında. Aşk ve ölümün cevapları tabii ki ürkek olacaktı. Kısa zamanda adamla dolup taşmış buna rağmen kendini aşamamıştı.

- Kendini ipsiz çıkrık gibi hissetmeye sanki özel çaba gösteriyordu.

Can Adalı, Peynir Kuşu, S.230, Ada Kültür Sanat Kitaplığı

Fotoğraf: Ara Güler

Kedi Olmak

Hava çok güzel 

yağmurda yıkanmış pırıl pırıl bir güneş

gülen bebeklerin güneşi.

Dünyaya çık, aklındaki yere git

çatlayan bir nar gibi dağıl sokaklara

acına yalvarma, bitir

yabana atma ağrıyan yanlarını.

İki yüz kırk dört gün oldu, öldü geceler

kalkıp gittim Alaybey Metro istasyonuna

sordum o kediyi, tren geçince gitti dediler.

Nerden bilsinler ben gelmiştim onun yerine.

Alaybey 2022

Veysel Çolak

(Yapayalnız Anılar, Hayal Yayınları, 1.basım, Mayıs 2024)

Kültür, Şiir, Silah

  İsrail başbakanlarından Moşe Dayan Filistinli şair Fetva Tukan'ın her şiirinin, Filistinli on gerillaya bedel olduğunu söyler. Hitler'in sağ kolu Joseph Goebbels ise, "Bana kültürden söz etmeyin, silahımı çekerim." diyerek, kültürün karşısına silahı koyar. Karl Marx "Kapitalizm sanata, özellikle şiire düşmandır." saptamasını yapar. Anlaşılacağı üzere şiir, bireylerin ve toplumların hayatında belirleyici bir güce sahiptir. Şiir, çelişkisi yoğun olan toplamlarda önemli kültürel bir besindir. Bu besinden payını alamayan bireyler ve toplumlar gelişemez. "Gölgesini satamadığı ağacı kesen" kapitalizm; şiirin gölgesini de satamadığı için, onu yok etmeye koyulmuştur. Bu bilinçte olunmayınca şiirin hep ileriye olan gelişimi yavaşladı. Toplumsal / evrensel sorunların yoğun olması şiiri besler. Dünyadaki çelişkiler, şiir için hiçbir dönemde olmadığı kadar önemli ve verimli olanaklar sunuyor şaire. Yani dünyada hayat sorulu, bunun karşısında şairin sorumlu olması beklenir. Galiba olmayan bu.

Veysel Çolak

Fotoğraf: Fetva Tukan (Filistinli Şair)

Boynumuzun Tanıklığı

Aşka çağıran yerimiz, boynumuz

Boynumuz yok sürekli asılmaktan

Böyle olduğu için o günden beri

Gökyüzüne bir dağ diye çizilir.

 

Herkes yolcudur ilk asılandan sonra

Bir kıyı denizini bırakır, martıları gider

Güvercinleri ölür

Buğday satan çocuğun sevincini kör eder.

 

Bir buluşma değil bu sevgiyle karılan

O günden sonradır yaşanan bu titreşim

Akan bir suyun biçimini alarak

Buharlaşırken bıraktığı boşluk

Toprağına ulaşır ve durmadan gömülür

İpek olanın, pas düşer bıçağına.

 

Kulaktan kulağa fısıltıyla söylenir

Merak edilir yanyana iki el

Devamlı yalnızlık bir sır diye yaşanır,

Eskimez hiçbir zaman

Tenha bir kasabada ölmenin sesi,

Uzaklık yaşlanır ama

Yanmakta olan bir kent gibi durur.

 

Tarih, yalancı tanık

Neler oluyor bilmek istersem, ipek yırtılır.

 

Veysel Çolak

(Adam Sanat 97, Aralık 1993)