Sadrazam Hamamda

Peştemal takıp girdiler hamama

Geçtiler kurnaların başına

Üçer beşer

Sadrazam deseniz

Kuruldu göbektaşına

Yan gelip yattı.

Memleketin en ünlü tellakları

Sardılar dört yanını

Kimi elini kaptı kimi bacağını

Bir keseleme, sürtme faslıdır başladı

Tamam on iki saat

On iki ünlü tellak

İncitmeden keselediler

Hazretin mübarek vücudunu

Öylesine kir çıktı ki sormayın

Her biri nah parmağım gibi

Aman efendimiz bu ne kiri

Demeye kalmadı

Keselerin altında eriyip gitti

Koskoca sadrazam

Bütün maiyet erkanı yerinden fırladı

- Nittünüz devletliyi

Dediler tellaklara

Tellaklar cevap verdi:

- Biz yıkadık, keseledik

Devletlinin kirden ibaret olduğunu bilemedik

Suç bizde değil

Neyleyelim

Kir bitti Sadrazam elden gitti.

Ümit Yaşar Oğuzcan, Taşlamalar Hicivler 1, S.27-28

Ayrılanlar İçin

Yollarımız burada ayrılıyor

Artık birbirimize iki yabancıyız

Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa

Her şeyi evet her şeyi unutmalıyız

Her kederin tesellisi bulunur, üzülme

İnsan ne kadar sevse unutabilir

Mevsimler, gelir geçer, yıllar geçer

Sen de unutursun bir gün gelir

Hiç yaşamamışçasına, hiç sevmemişçesine

Unutursun o günlerimizi, gecelerimizi

O günlerce gecelerce sevişmelerimizi

Her şeyi evet her şeyi unutabilirsin

Hatta bütün yazdıklarımı satır satır

Kalırsa, içinde bir derin sızı kalır

Ümit Yaşar Oğuzcan

Resim: Nikolay Chesnokov 1915-2004 (Begonya, 1981)

Döner Kebap

Dünya dönüyor diyeceğimiz yok

Görmeyenler beri gelsin

Önce değirmen geldi aklıma

Sel değirmenleri yel değirmenleri

Koca şehrin caddelerinde

Öğlenin tam karanlığı

Gün olur yıla döner 

Elleri cebinde yutkunur adam

Saçları karıştı buluta

Gövde kaldı baş gitti

Aklında döner kebap

Burnunda mis kokusu

Vay ne döner ne döner

Adamlar işte adamlar boşta

İş var havayla güç var cıvayla

Çıkrıklar susar dolaplar döner 

Mehmet askerden ağa seyahatten

Çoğu işten biri aşktan döner

Harmanda düğenler düğende başlar 

Okuldan çocuklar yoldan arkadaşlar

Vay ne döner ne döner

Ağızlarda susmuş diller

Eksen durur tekerlekler 

Yollar caddeler evler 

Pırıl pırıl vitrinler

Kızın entarisi yanar döner 

Göçmen kuşlar bulutlar 

Çevrilen filmler çevrilecek filmler 

Adamın gözleri açlıktan döner 

Ayşe tarladan Neclâ bardan 

Fır fır döner pır pır döner 

Vay ne döner ne döner 

Ayran süte göl yoğurda 

Tepsi ağanın evine 

Kurtlar ite itler kurda 

Dolap beygirleri ipe 

Karın davula burun patlıcana 

Yer suya gök bakıra 

Geceler gündüze gündüze 

Vay ne döner ne döner

Oğuz Tansel

Ümit Yaşar Oğuzcan ve Tarık Dursun K.'nın "Şiirimizde Taşlama" isimli kitabından (1962), S.45-46

Beni Unutma

Bir gün gelir de unuturmuş insan
En sevdiği hatıraları bile
Bari sen her gece yorgun sesiyle
Saat on ikiyi vurduğu zaman
Beni unutma

 

Çünkü ben her gece o saatlerde
Seni yaşar ve seni düşünürüm
Hayal içinde perişan yürürüm
Sen de karanlığın sustuğu yerde
Beni unutma

 

O saatlerde serpilir gülüşün
Bir avuç su gibi içime, ey yâr
Senin de başında o çılgın rüzgâr
Deli deli esiverirse bir gün
Beni unutma

 

Ben ayağımda çarık, elimde asa
Senin için şu yollara düşmüşüm
Senelerce sonra sana dönüşüm
Bir mahşer gününe de rastlasa
Beni unutma

 

Halâ duruyorsa yeşil elbisen
Onu bir gün benim için giy
Saksıdaki pembe karanfilde çiğ
Ve bahçende yorgun bir kuş görürsen
Beni unutma

 

Büyük acılara tutuştuğum gün
Çok uzaklarda da olsan yine gel
Bu ölürcesine sevdiğine gel
Ne olur Tanrıya kavuştuğum gün
Beni unutma

Ümit Yaşar Oğuzcan

Resim Karesi: Zerkalo (The Mirror), Andrei Tarkovsky