Güneş

Çoğu sarkık pancurlu harap evleri ile 

Sefahat barındıran eski bir mahallede, 

Zâlim güneşin kente, damlara, tarlalara, 

Ok gibi ışınları vururken buğdaylara, 

Bir tek ben düşsel kılıç talimi için varım, 

Her köşede bir uyak rastlantısı koklarım, 

Kaldırımdaymış gibi uyup kelimelere, 

Çarparak uzun zaman düşlenmiş dizelere. 

Bu kansızlık düşmanı, gıda uzmanı baba, 

Uyarır dizeleri güller gibi kırlarda, 

Buharlaştırıp durur gamları göğe doğru, 

Ve bal ile doldurur kovanları ve usu. 

Koltuk değneklileri hep odur gençleştiren 

Ve genç kızlarmış gibi, onlara neşe veren, 

Buyurur her ürüne artık olgunlaşmayı, 

Bir de ölümsüz kalpte her dem çiçek açmayı! 

Odur, bir şair gibi, kente indiği zaman, 

En iğrenç olan şeyin bahtını soylu kılan, 

Güneştir, kral gibi, giren hastanelere 

Ve bütün saraylara, uşaksız ve sessizce.

Charles Baudelaire, Kötülük Çiçekleri, Adam Yayınları, S.23

Çeviri: Ahmet Necdet

Resim: Vincent Van Gogh, Güneş Batarken Çiftçi

Mutlu Aşk Yoktur

İnsan her şeyi elinde tutamaz hiç bir zaman

Ne gücünü ne güçsüzlüğünü ne de yüreğini

Ve açtım derken kollarını bir haç olur gölgesi

Ve sarıldım derken mutluluğuna parçalar o şeyi

Hayatı garip ve acı dolu bir ayrılıktır her an

Mutlu aşk yoktur

Hayatı bu silahsız askerlere benzer

Bir başka kader için giyinip kuşanan

Ne yarar var onlara sabah erken kalkmaktan

Onlar ki akşamları aylak kararsız insan

Söyle bunları hayatım ve bunca gözyaşı yeter

Mutlu aşk yoktur

Güzel aşkım tatlı aşkım kanayan yaram benim

İçimde taşırım seni yaralı bir kuş gibi

Ve onlar bilmeden izler geçiyorken bizleri

Ardımdan tekrarlayıp ördüğüm sözcükleri

Ve hemen can verdiler iri gözlerin için

Mutlu aşk yoktur

Vakit çok geç artık hayatı öğrenmeye

Yüreklerimiz birlikte ağlasın sabaha dek

En küçük şarkı için nice mutsuzluk gerek

Bir ürperişi nice pişmanlıkla ödemek

Nice hıçkırık gerek bir gitar ezgisine

Mutlu aşk yoktur

Bir tek aşk yoktur acıya garketmesin

Bir tek aşk yoktur kalpte açmasın yara

Bir tek aşk yoktur iz bırakmasın insanda

Ve senden daha fazla değil vatan aşkı da

Bir tek aşk yok yaşayan gözyaşı dökmeksizin

Mutlu aşk yoktur

Ama bu aşk ikimizin

Öyle de olsa

Louis Aragon, Çeviri: Gertrude Durusoy, Ahmet Necdet

Resim: Alfred Gockel, Sonsuz Aşk 64x64 cm.

Ne Çok Enkaz

sizi bir yerlerden tanır gibiyim
galiba bodrum'daydı geçen yaz
t-shirt'leriniz vardı türkuvaz
pabuçlar 'all star american'
ne tutucuydunuz ne de bağnaz
sabah kahvaltısında beethoven chopin
akşamları hacı ârif incesaz
        n e   ç o k   e n k a z

sizi bir yerlerden tanır gibiyim
sanırım bodrum'daydı geçen yaz
güngörmüş saçlarınız vardı beyaz
bakışlarınız alaycı ve delişmen
mavi yolculuklarda yıldız-poyraz
balık yemekten ve çok sevişmekten
gut'a yakalanmıştınız biraz
        n e   ç o k   e n k a z

sizi bir yerlerden tanır gibiyim
her halde bodrum'daydı geçen yaz
daracık sokaklarınız vardı çıkmaz
viskiyi çok sever az içerdiniz
gün boyu meyhane cafée-bar caz
"yine de en büyük rakı" derdiniz
iki cami arasında beynamaz
        n e   ç o k   e n k a z

sizi bir yerlerden tanır gibiyim
elbette bodrum'daydı geçen yaz
sözcükleriniz vardı ince mecaz
aşklarınızı şiirle yıkardınız
bir yığın kadın huysuz utanmaz
her biriyle ayrı yatardınız
bin türlü işve bin türlü naz
        n e   ç o k   e n k a z

sizi bir yerlerden tanır gibiyim
mutlaka bodrum'daydı geçen yaz
dostlarınız vardı köylü ve kurnaz
bireysel konularda acımasız
ülke sorunlarında vurdumduymaz
batı'lı düşünür doğu'lu yaşardınız
azıcık hicazkâr her dem şehnaz
         n e   ç o k   e n k a z

Ahmet Necdet

Bademlerden Say Beni

Say bademleri, 

say acı olanı, uyanık tutanı say, 

beni de onlara kat: 

Gözünü arardım hep, gözünü açtığında, 

sana kimselerin bakmadığı bir anda, 

örerdim ya o saklı, o gizli ipliği ben, 

ki onun üzerinde tasarladığın çiy'in 

testilere doğru kaydığı bir zamanda, 

yüreğe varamamış öz bir sözle korunan. 

Ancak böyle varırdın adına, senin olan, 

o şaşmaz adımlarla kendine yürüyerek, 

savrulurdu çekiçler sanki bir çan kulesi 

boşluğundaymış gibi senin suskunluğunun. 

Ölmüş olan o şey senin koluna girer 

ve işittiklerin de seninle birleşirdi, 

üç olup giderdiniz geceyi katederek. 

Beni de acı yap, acı yap beni. 

Bademlerden say beni.

Paul Celan

Çevirenler: Ahmet Necdet-Gertrude Durusoy