Gidersen Yıkılır Bu Kent

Gidersen yıkılır bu kent, kuşlar da gider

bir nehir gibi susarım yüzünün deltasında

Yanlış adreslerdeydik, kimliksizdik belki

sarışın bir şaşkınlık olurdu bütün ışıklar

Biz mi yalnızdık, durmadan yağmur yağardı

üşür müydük nar çiçekleri ürperirken

Gidersen kim sular fesleğenleri

kuşlar nereye sığınır akşam olunca

Sessizliği dinliyorum şimdi ve soluğunu

sustuğun yerde birşeyler kırılıyor

bekleyiş diyorum caddelere, dalıp gidiyorsun

adını yazıyorum bütün otobüs duraklarına

öpüştüğümüz her yer adınla anılıyor

bir de seni ekliyorum susuşlarıma

Selamsız saygısız yürüyelim sokakları

belki bizimle ışıklanır bütün varoşlar

geriye mapusaneler kalır, paslı soğuklar

adını bilmediğimiz dostlar kalır yalnız

yüreğimize alırız onları, ısıtırız

gardiyan olmayız kendi ömrümüze her akşam

Gidersen kar yağar avuçlarıma, üşürsün

bir ceylan sessizliği olur burada aşklar

Fiyakalı ışıklar yanıyor reklam panolarında

durmadan çoğalıyor faili meçhul cinayetler

ve ölü kuşlar satılıyor bütün çiçekçilerde

menekşeler nergisler yerine kuş ölüleri

bir su sesi bir fesleğen kokusu şimdi uzak

yangınları anımsatıyor genç ölülere artık

Bulvar kahvelerinde arabesk bir duman

sis ve intihar çöküyor bütün birahanelere

bu kentin künyesi bellidir artık ve susuşun

isyan olur milyon kere, hiç bilmez miyim

sokul yanıma sen, ellerin sımsıcak kalsın

devriyeler basıyor karartılmış evleri yine

Gidersen yıkılır bu kent kuşlar da ölür

bir tufan olurum sustuğun her yerde

Ahmet Telli

Sessizliğin Kuşları

Sessizliği bitirdin mi susar kuşlar

hayın tanıklar tutar bütün yolları

üstelik birer iskelet gibi sırıtırlar

ve iğrenç suratlarından

gecenin katranı damlar

Çorak bir topraksa yüreğin

çatlamışsa susuzluktan

-sevgisizliktir bu unutma-

Sevgiler ki hayatın cıvıldıyan kuşlarıdır

hiç mi şakımazlar oralarda

Şakımazsa bahar derin sularında ormanın

yansımazsa sevgilerin billur ırmağında hayat

hep yasta kalacaktır o çok ötüşlü kuşlar

sevdalar duman olacaktır artık

duman duman olacaktır hayat

Ahmet Telli, Hüznün İsyan Olur, Gibi Yayınları, S.51

Aşk Bitti

Aşk nasıl biterse öyle bitti bu aşk da

Uzun bir hastalık gibi

Aralıksız dinlediğim alaturka bir fasıl gibi

Gökyüzüne bakmayı, dostlara mektup yazmayı

Çiçekleri sulamayı unutmuşluğum gibi

Bitti.

Bir aşk nasıl biterse öyle bitti bu aşk da

Yürümeyi yeniden öğrenen felçli bir çocuk gibi

Sokağa çıkmalıyım şimdi ve çoktandır

İhmal ettiğim dostlara yeni bir adres bırakmalıyım

Pencereleri açmalı, kitapları düzenlemeliyim

Belki bir yağmur yağar akşama doğru

Yarıda bıraktığım şiirleri tamamlarım

Aşk da bitti diyordu ya bir şair

Aşk bitti işte tam da öyle

Ahmet Telli

Resim: Juan Brufal, Gorgeous Facade Painting

Asmin

Kimdi cesaretimi kıran, üstelik

Yeni serüvenlere hazırlarken kendimi

Sesimi cılız, rüzgârımı yelkensiz

Bulan kimdi, ki şimdi geniş zaman

Kipiyle düşürüyor gölgesini anılarıma

Ama kimdi adını bir kadına ödünç verip

Doruklara çekilen büyülü doruklara

Biz Asmin dedik ona, sevgilim, kadınım,

Anamdı belki, ama o çoktandır

Üç bin metrenin altına inmiyor artık.

İçimde bir fil sezgisi, kopup gitmeliyim

Dağlara yazmalıyım aşkı ve ayrılıkları

Asminli düşler kurmalıyım ya da birisi

Karşılık bulmalı canımı yakan sorulara

Kim demiyorum kim olursa olsun.

Boynu kırılan bir oyuncaksam hırçın

Bir çocuğun elinde, ki celladım

Gözlerimi de oymuştu fırlatıp atarken

Yine de özlüyorum onu, niyetçi

Tavşanlara dönerken beklediklerim.

Aynı soruyu sormaktan, minör

Ağrılardan yoruldum, gitmeliyim buralardan

İçimde buharlaşan cıvayı soluyorum artık

Yoruldum yoruldum yoruldum

Gereklilik kipinde yaşamaktan.

Ahmet Telli

Resim: Claude Monet, La Promenade (Gezinti)

Sıyrılıp Gelen

Soluk bir ay dolanıyor

kentin üstünde her gece 

Her gece bilge bir gezgin 

tavrıyla adımlıyor yolunu 

Güz yanığı bir durgun 

sessizlikle örtülü her şey 

ve yırtılmış bir tül gibi 

savrulup duruyor zaman 

Suların sesini dinle şimdi 

ormanın fısıldayışlarını 

usulca yarılıyor dağların göğsü 

bir aşkı dinlendirmek için 

Ve gözleri uzak yamaçlarda 

aranıp dururken bir şeyleri 

sessiz ve sakin beklemekte 

bekledikçe bileylenen yürek 

Belli ki dağların, denizlerin

ve göllerin üzerinden 

sıyrılıp gelmektedir seher 

Belli ki yakındır 

doğayı ve hayatı sarsacak saat 

 

Ahmet Telli

Gülüşün Eklenir Kimliğime

Gün biter gülüşün kalır bende 

anılar gibi sürüklenir bulutlar 

Ömrümüz ayrılıklar toplamıdır 

yarım kalan bir şiir belki de 

Aykırı anlamlar arayıp durma 

güz biter sular köpürür de 

kapanmaz gülüşünün açtığı yara 

uçurum olur cellat olur her gece

Her gece yeniden bir talan başlar 

acı ses olur, ses deli bir yağmur 

eski bir eylüle gireriz böylece 

Sığındığım her yer adınla anılır 

ben girerim, sokağı devriyeler basar 

bir de gülüşün eklenir kimliğime

Ahmet Telli

Resim: Serdar Samancıoğlu

Saklı Kalan

Günlüğü eksik tutulan güz
usulca çekilmiş de kıyıya
bütün gürültülerden uzakta
eğiriyor suların köpüğünü
Belli ki duymuyor dağların
uğuldayan yalnızlığını

Bekleyişin ve acıların
uğultusudur yalnızlıklar
Kimi kez kuşatabilir büsbütün
doğayı, aşkı ve yaşamı
Ama kayalıkların karanlıklarına
hiç sığar mı bir dağın yalnızlığı

Bir çiçek bile doldurabilir
uçurumların derin oyuklarını
Oysa o bir çatlaktan fışkırıp
bir yangın gibi büyüyendir
Belli ki duymaktadır kalbinde
aşkın saklı yalnızlığını

Anımsanan ne varsa şimdi
biraz acıya dönüktür yüzü
ve solgun bir gülümseyiş
gibi sararken sessizliği
taşır bekleyişin gizinde
aşkın saklı yalnızlığını

Günlüğü eksik tutulan güz
eğirirken suların köpüğünü
ey alıngan susuşundan üzünç
gibi öfkesinden kan sızan
kalbini suların göğsüne bastır
duyacaksın kalbimizin atışlarını

Ahmet Telli

Akşamı Geciktirebilirsin Belki

Feride için

Gün batarken sula fesleğenleri
balkonun kokusu sokağa taşsın
sokaklar kayıp çocuklar gibi
hırçındır, ürkek ve biraz şaşkın

Sular bulutlanır sen susarsın
ve kent çıngıraklı bir yılan kadar
zehirlidir artık sevgilin mahpusken
üstelik kirli bir lekeye döner umutlar

Acılar katlanır mendil yerine
sarışınlaşırsın bu kaçıncı güz
ellerin üşür, çiy düşer çiçeklere
beklediğin mektuplar da gelmez

Bomboş sayfalara dönerken aklın
tecrit’teki kitabı fareler kemiriyor
ve düşlerin sonsuz bir boşluktayken
bir sigara yakıyorsun, tutuşuyor sular

Akşamı geciktirebilirsin belki
suladığın fesleğenlerle, kimbilir
ama vaktin ayırdındadır şimdi
kuşlar, çocuklar ve mahpuslar

Usulca inse de koldemirleri

Ahmet Telli

Sular Gibi

Sesin bir fesleğen olup kokardı

Ben bu yüzden hep türküler yakardım

Yakın gelip uzak uzak dururdun

Keder dolu ömür geçti bilmedin

Seni baharlara yazlara sordum

Seni yolculara yollara sordum

Kimse bilmez kimse bilmez bu aşkı

Keder dolu ömür geçti bilmedin

Bir yel esse selamın var sanırım

Turnalar göç eder bakakalırım

Hasret türkülerle büyür durmadan

Keder dolu ömür geçti bilmedin

Ahmet Telli

Yorum: Tolga Çandar & Seza Kırgız