Siyahlarımın içinden, beyazlarımın peşinden
Başkalarına yaslandığın yerden gel
Yarım kalmış bir bakıştan, ayaz bir gülüşü
kuşanıp
Hiç bakmadığın yüzümden uğra acılara
Sen hiç kalp kırmadan duramazsın ki.
İncitmeden bir akşamı, yetersiz bir sabahı
Aşkları aldatmadan yapamazsın ki
Ben de diyorum siyahlarımın içinden, ne
mümkün
Karanlığıma ışık olamazsın ki
Yelkenliler üzgün, git gittiğince engin
Kırık beyazlarımın peşinden
Yanılıp yıl olan bağımla burda
En aşağı yaşları yaşarım, taşları karşılarım
'Yeter' inle dolaş ufuklarımda
Al sancağımı asamazsın ki
Uzatıp bir kırgınlığı ağlıyorum şurda
Eylülden önce bu yağmur, bu delilik
Ne olsa uykuna yetişemez çığlığım
Öyle...beyazlarımın peşinden sokaklarda
Oraya bırakılmış şaşkın anlar boyunca
Susarım tüm aylarda, aylaklarımla
Ne fark eder bir gülün yenilgisi
Son gürlüğünde sonsuz kırmızı açmışsa
Sokağa bırakılmış melisa kokusu işte
Geçerken o loş pencerenin önünden
Siyahlarımın içinden gel, beyazlarımın
peşinden
Bir damlacık kanın bile yoksa bana akmaya
Yırtılır sarhoş bir gece nezleli bir ten
Ağarır gözbebeği gerekçelere
Sonra bu gece, bu sonbahar, bu ölüm
İyi duruyor bence üstümde
Beyazlarımın peşinden gel, siyahlarımın içine!
Aslıhan Tüylüoğlu, Eylül 2020
(Fotoğraf: Aslıhan Tüylüoğlu annesiyle birlikte; Çocukluk...)
