Söndü ışıkları yıldızların
Şehrin ışıkları
Ve söndü göz nurunun ışıkları
Çıkardı baklayı dilinin altından
Çizmeyi aştı çoktan
Gemi azıya almıştı zaman
Tek başıma yürüyorum yolları
Çünkü başka türlü bulamam yolumu
Kimse kimseye yardım edemez bir zaman
Kendini bulanlar
yolunu bilenler birleşir ancak
Son ışıkları sönmüştü yıldızların
Ateşe düşmeden
Rüzgârda savrulmadan
Toprağa karışmadan
Nehirler boyu akmadan
Kavuşamadan ummana
Bu can yaşama doymadan
Bir ışık yakmalı çok geç olmadan
Adil Başoğul, Salkım Söğüt Dergisi, Yıl: 2, Sayı:12
Fotoğraf: Sarah Moon, Past and Present
