"... / Her ne kadar eğitmenleri kalemi düz tutmaya zorlasalar da çocukların düz çizgileri yoktur. Okul sıralarının büklümünde, yazı tahtalarının geometrisinde, giriş çıkış törenlerinde, defter kitap düzenlerinde; bir disiplin silsilesiyle kırılma ve eğilme noktalarını yapılandırırız çocukların. İyi bir öğrenci, iyi bir asker, iyi bir yurttaş olmanın, bu terbiye karşılığı olduğunu bilmeleri için... Yaşama ilişkin tüm hayal kırıklıkları çocuklar üzerinden yeşertilir. / ..."

Hüseyin Murat Çinkılıç / Kağıttan Kuş

 

La Soleâ

Kızlar karalar giyinmiş,

düşünüyor, dünya ne kadar küçük
ve yürek ne kadar geniş.

Karalar giyinmiş.

Düşünüyor iç-çekişler, çığlıklar
nasıl da yitiyor rüzgârda.

Karalar giyinmiş.

Açık kalmış balkonundan
şafak vakti,
gökle dolmuş içeri.

Ay! Ah!
Giyinmiş, ya, karalar giyinmiş !

Federico Garcia Lorca

Çeviri: Sabri Altınel

Aynı Yürek Lekesi

Babam gelirdi ve akşam olurdu. 

Bahçedeki akasya ağacı günboyu biriktirdiği kuşları 

birer hayal topu olarak uzatırdı yatağımıza. 

Siyah-beyaz bir fotoğraf gibi gelirdi babam. 

Kamyonlar hep geceleri, hep uzaklara giderdi. 

Ben o zamanlar bütün babaları susar sanırdım. 

Yalnızca gaz lambasıyla konuşan bir diş gıcırtısıydı babam. 

Kapılar titreyerek açılır, titreyerek kapanırdı. 

Tanrıyı ve uzun konuşanları sevmezdi hiç. 

Babamdan yapılmış bir korkuydu dünya. 

Ben o zamanlar yalnızlığı gece sanırdım. 

Ne kadar susarsa o kadar terlerdi. 

Boncuk bocuk döktüğü ter, hep uzağından geçen kadınların 

içinde göveren gözleri miydi? 

Babam en çok kışa yakışırdı. 

Bütün oyunlarımız başkalarının evlerine bir güzellemeydi. 

Annem babamın günahları için bir namaz yumağı hâlâ. 

Ey penceresi dışarıya açık, içeriye kapalı evler… 

Babam neden yalnızca içince güzeldi. 

Şimdi beş ayrı evde aynı yürek lekesi 

süt kokularına yayılıp duruyor. 

Babam on altı yıldır ölüme saçmalığını anlatıyor… 

Şükrü Erbaş

Ceviz Ağacı

Başım köpük köpük bulut, içim dışım deniz,
Ben bir ceviz ağacıyım Gülhane Parkı'nda,
Budak budak, şerham şerham ihtiyar bir ceviz.
Ne sen bunun farkındasın, ne polis farkında.

Ben bir ceviz ağacıyım Gülhane Parkı'nda.
Yapraklarım suda balık gibi kıvıl kıvıl.
Yapraklarım ipek mendil gibi tiril tiril,
Koparıver, gözlerinin, gülüm, yaşını sil.
Yapraklarım ellerimdir, tam yüz bin elim var.
Yüz bin elle dokunurum sana, İstanbul' a.
Yapraklarım gözlerimdir, şaşarak bakarım.
Yüz bin gözle seyrederim seni, İstanbul' u.
Yüz bin yürek gibi çarpar, çarpar yapraklarım.

Ben bir ceviz ağacıyım Gülhane Parkı'nda.
Ne sen bunun farkındasın, ne polis farkında.
Nâzım Hikmet Ran
Fotoğraf: FikirileGelecek.com isimli Kültür Yaşam Sitesinden (07 Mayıs 2020 Tarihli, Hatice Merve ALKAN' a ait yazı içeriğinden)

eski defterler

 

kaç şehir temel attı aramıza, kaç harf

kaç uzaklık soluyorum, kaç sokak

hangi balkon düşleri geçiyor yanımızdan

hangi kelimeleri sakladın yanan şehirden kalan...

ben tarihleri ezberliyorum, yanıldığım çok

çocuk taşıyan yüreğimi benimki sanıyordum

serçe telaşını senden almışım şehirler önce

sarıldıklarımı hâlâ hece hece saklıyorum böyle

coğrafya mesafedir, zamandır, telli turnadır

sırdır... şüphedir... karanlık balkonda dolu kül tablasıdır

yalnızlığın tarifidir, acıdan aldığım pay... say babam say...

ayrılık, yarısı incinmiş koca bir şehir... 

aklım kaçsaydı daha iyiydi, belki bilmezdim incindiğini

içer geçerdim kendi adımlarımı, açmazdım eski defterleri

uyur kalırdım harflerin arkasından bakarken

söylesene hayal kaç harfli bir şehir

çok şair ezberledim, çok düş, çok uluslu hüzünler 

kısa hayatta kuş uçurdular, aşktan geriye bir şeyler bıraktılar

çünkü aşk çoktu, şairler deliydi, sanki ben

sen delirmediğin için delirdim. şimdi...

başka kendimi bağışlamak ağır geliyor...

Can Adalı

Fotoğraf: Mehmet Teoman

  

Şifa İstemem Balından

Şifa istemem balından

Bırak beni bu halımdan

Razıyım açan gülünden

Yeter dikenin batmasın

Gece gündüz o hizmetin

Şefaatin kerametin

Senin olsun hoş sohbetin

Yeter huzurum gitmesin

Taşa değmesin ayağın

Lale sümbül açsın bağın

İstemem metheylediğin

Yeter arkamdan atmasın

Kolay mı gerçeğe ermek

Dost bağında güller dermek

Orda kalsın değer vermek

Yeter ucuza satmasın

Sonu yoktur bu virdimin

Dermanı yoktur derdimin

Gerekmez ilaç yardımın

Yeter yakamdan tutmasın

Nesimi'yim vay başıma

Kanlar karıştı yaşıma

Yağın gerekmez aşıma

Yeter zehirin katmasın

Nesimi Çimen

Çocukluk Mevsimi

 

Çocukluk mevsimi ne çabuk geçti, 
Hayaller güzeldi, düşler güzeldi... 
Annelerin yüzü daha güleçti, 
Baharlar güzeldi, kışlar güzeldi... 

Bulutlar üstüne ne düşler kurdum, 
Sapanla devleri gözünden vurdum, 
Gece Kaf Dağı'na çıkıp oturdum, 
Zümrüt Anka denen kuşlar güzeldi... 

Bir çağı yürürdüm iki adımla, 
Kişnerdi dal atım bağladığımda, 
Kaybolan bilyeme ağladığımda, 
Gözümden süzülen yaşlar güzeldi... 

Bülent Özcan

Acının Bir Ucundan

 

Süzgün bir ceylan bakışın
Tedirgin ormanında hüznün
Avcılar acımasız
Avcılar kıyıcısı ömrümüzün.

Kaç kez tuz bastım yaraya
Kaç kez dağladım acıyı
İhanetin çatal dillisini gördüm
İnancın su katılmamışını.

İnce bir sızı büyür
Sesim boğulur ormanda
Rüzgâr yabanıl eser
Kalakalırım yollarda.

Kafeste kuş gibiyim
Yaralı, bungun ve tutsak
Sakıncalı bir iştir şimdi
Sevgi sözcükleriyle konuşmak.

Yaşamı paylaşıyorum seninle
İster zindanda ister sürgünde
Sevdadır emziren direncimi
Adın güneşli bir türkü dilimde.

Sorabilsem aklımdan geçenleri
Irmaklar nereye kuşlar nereye
Tut bir ucundan acının
Ekle yüreğini yüreğime.

Attila Aşut

Mamak, Aralık 1983

Eloğlu

Eloğlu binlik bozdurur
Ben bozduramam

Eloğlu başını yastığa kor komaz uyur
Ben uyuyamam

Eloğlu sofrasında dokuz türlü
Benim aç yattığım olur bazen

Benim evim gecekondu
Eloğlunda apartıman

Eloğlunda ince müzik
Benimkisi aman aman

Benim kuru başım bana yeter
Eloğlunda karı kızan

Ben keçileri kaybettim
Eloğlunda usta çoban

Bu soyadı bana haram

Metin Eloğlu

eski bir çocuk

dünya için savaşırım çünkü sen

geldin ve henüz küçük sesin

gözlerin deniz akıyor çünkü ben
bu kadar susuzum

öpüşmek sesli bir eylem çünkü biz
rayların üzerinde eğlenen sağanak gibiyiz

eski bir çocuksun işte
ağzın yaralı olabilir güllerden

dünyaya çık balkona bak
sokaklar çekiliyor evlerden

çiçekler ikimizi de şımartır
olmayacak şey değil çocuk olduğun

her yaprağından bir ötekine
iki kişilik gökyüzünden

alıp vereceğin bir soluk bir yürek
hangi karanfil kaçabilir yer çekiminden*

Can Adalı

Fotoğraf: Nurcan Azaz

Bozlak Kedi ve Ölüm

Kaç zamandır inatla bir sevdayı sürerim,
Bilinmedik yüzünde balkıyan sis peçesi.
Yolları ezberden ben hep ona giderim,
İçimde düğüm düğüm bir bozlak cerbezesi.

Sahi o bozlağı ben ilk nerde duymuştum ?

Ben ki çağ dışı bir uyumsuzluk delisi,
Kendi ipimi belki kendim çekerim.
Gölgeme dadanmış bir tuhaf güz kedisi,
Her yere peşimden onu da sürüklerim.

Sahi o kediyi ben ilk nerde görmüştüm ?

Durmadan garlara garajlara düşerim,
Gayri bilmem ne olur size kalmış gerisi.
Adıma ara sıra törenle mum dikerim
Ölümüne gönülden bir merhaba yenisi.

Sahi o ölümü ben ilk nerde ölmüştüm ?

Metin Altıok

Karanfil Sokağı

 

Tekmil ufuklar kışladı

Dört yön, onaltı rüzgar

Ve yedi iklim beş kıta

Kar altındadır.

Kavuşmak ilmindeyiz bütün fasıllar

Ray, asfalt, şose, makadam

Benim sarp yolum, patikam

Toros, Anti-toros ve asi Fırat

Tütün, pamuk, buğday ovaları, çeltikler

Vatanım boylu boyunca

Kar altındadır.

Döğüşenler de var bu havalarda

El, ayak buz kesmiş, yürek cehennem

Ümit, öfkeli ve mahzun

Ümit, sapına kadar namuslu

Dağlara çekilmiş

Kar altındadır.

Şarkılar bilirim çığ tutmuş

Resimler, heykeller, destanlar

Usta ellerin yapısı

Kolsuz,yarı çıplak Venüs

Trans-nonain sokağı

Garcia Lorca'nın mezarı,

Ve gözbebekleri Pierre Curie'nin

Kar altındadır.

Duvarları katı sabır taşından

Kar altındadır varoşlar,

Hasretim nazlıdır Ankara.

Dumanlı havayı kurt sevsin

Asfalttan yürüsün Aralık,

Sevmem, netameli aydır.

Bir başka ama bilemem

Bir kaçıncı bahara kalmıştır vuslat

Kalbim, bu zulümlü sevda,

Kar altındadır.

Gecekondularda hava bulanık puslu

Altındağ gökleri kümülüslü

Ekmeğe, aşka ve ömre

Küfeleriyle hükmeden

Ciğerleri küçük, elleri büyük

Nefesleri yetmez avuçlarına

-İlkokul çağında hepsi-

Kenar çocukları

Kar altındadır.

Hatıp Çay'ın öte yüzü ılıman

Bulvarlar çakırkeyf Yenişehir'de

Karanfil Sokağında gün açmış

Hikmetinden sual olunmaz değil

"mucip sebebin" bilirim

Ve "kafi delil" ortada...

Karanfil sokağında bir camlı bahçe

Camlı bahçe içre bir çini saksı

Bir dal süzülür mavide

Al - al bir yangın şarkısı,

Bakmayın saksıda boy verdiğine

Kökü Altındağ'da, İncesu'dadır.

Ahmed Arif