Seyyah Oldum Şu Alemi Gezerim

Seyyah oldum şu alemi gezerim

Bir dost bulamadım gün akşam oldu

Kendi efkârımla okur yazarım

Bir dost bulamadım gün akşam oldu

İki elim gitmez oldu yüzümden

Ah ettikçe kan yaş gelir gözümden

Kusurum gördüm kendi özümden

Bir dost bulamadım gün akşam oldu

Bozuk şu dünyanın düzeni bozuk

Tükendi daneler kalmadı azık

Yazıktır şu geçen ömüre yazık

Bir dost bulamadım gün akşam oldu

Gene kırcalandı dağların başı

Durmadan akıyor gözümün yaşı

Verdiği emeği alıyor kişi

Bir dost bulamadım gün akşam oldu

Kul Himmet Üstadım ummana daldım

Gelenden geçenden haberin aldım

Abdal oldum çullar giydim dolandım

Bir dost bulamadım gün akşam oldu

Kul Himmet Üstadım (Aşık İbrahim)

Kul Himmet Üstadım (Aşık İbrahim) Sivas'ın İmranlı ve Divriği ilçelerinde yaşamış ozandır. Büyük ozan Kul Himmet'e sevgisinden dolayı Kul Himmet Üstadım mahlasını kullanmıştır. Şiirin türkü formu 625 repertuvar numarası ile TRT arşivlerinde yer almaktadır. Erzincan yöresine kayıtlı türküyü Nurettin Dadaloğlu derlemiş, Muzaffer Sarısözen notaya almıştır.

Değme Felek

Bugün benim efkârım var zarım var

Değme felek değme telime benim

Gül yüzlü cananı elden aldırdım

Ecel oku değdi gülüme benim

Değme felek değme telime benim

Lokman Hekim gelse sarmaz yarayı

Hilebaz dostunan açtık arayı

Ne köşkümü koydu ne de sarayı

Baykuşlar tünedi dalıma benim

Değme felek değme telime benim

Özlemi'yem başım dumanlı dağlar

Gözlerim yaşlıda içim kan ağlar

Güz ayları geldi bozuldu bağlar

Hazan yeli değdi gülüme benim

Değme felek değme telime benim

Aşık Özlemi

Elâ Gözlü Benli Dilber

Elâ gözlü benli dilber

Koma beni el yerine

Altın kemerin olayım

Dola beni bel yerine

Hecine gönlüm hecine

Yiğide ölüm gecine

Al beni zülfün ucuna

Sallanayım tel yerine

N'olur karşımda dursana

Şu garip halim sorsana

Zülfünden bir tel versene

Koklıyayım gül yerine

Karacaoğlan der n'olayım

Kolun boynuna dolayım

Nazlı yâr kölen olayım

Kabul eyle kul yerine

Karacaoğlan

Seher Yeli Nazlı Yâre

Seher yeli nazlı yâre

Bildir beni bildir beni

Düşmüşüm elden ayaktan

Kaldır beni kaldır beni

Söyle güzeller şahına

Yüz süreyim dergâhına

Zehir olan kadehine

Doldur beni doldur beni

Kul Ahmet'im gönül versem

Bağında gülünü dersem

Senden gayrı yâr seversem

Öldür beni öldür beni

Kul Ahmet

Bağışla Beni

İşittim feryadını, kırıldı belim

Gelmek mümkün değil, bağışla beni

Didindim, çırpındım, kapalı yolum

Gelmek mümkün değil, bağışla beni.

 

Hıçkırığın yaktı beni bitirdi

Özümden ruhumu aldı götürdü

Yüzünü görseydim bana yeterdi

Gelmek mümkün değil, bağışla beni.

 

Orda olsaydım silerdim yaşını

Döşüme alırdım güzel başını

Gelseydim öperdim toprak taşını

Gelmek mümkün değil, bağışla beni.

 

Izdırabın çoktur, büyük acın var

Senden uzak kaldım, yanıyorum yar

Gelirdim kuş gibi uçsaydım eğer

Gelmek mümkün değil, bağışla beni.

 

İsterdim ben bu an orda olmayı

Silerdim gözünden akan damlayı

Çok arz ettim azmeyledim gelmeyi

Gelmek mümkün değil, bağışla beni.

Bilirim ki orda yıkıldın kaldın

Tek teselliyi göz yaşlarından aldın

Yaktın bu sinemi ateşe saldın

Gelmek mümkün değil, bağışla beni.

 

Nesimi kalbinde saklıyor seni

Sensiz dünya zindan, nidem cihanı

Gelmek için de satardım ben beni

Gelmek mümkün değil, bağışla beni.

Nesimi Çimen

Kükredi Çimenler Açıldı Güller

Kükredi çimenler açıldı güller

Al şala bürünür bahçeler bağlar

Ömrümden gidiyor bu geçen günler

Ah çektikçe didelerim kan ağlar

Sefil baykuş viranede seslenir

Koç yiğitler gurbet ele yaslanır

Her türlü çiçekle kırlar süslenir

Yeşil yaprak giyer dumanlı dağlar

Mart ayında sarı çiğdem açılır

Nisan gelir çayır çimen seçilir

Mayıs sonu yaylalara göçülür

Güzellere eda verir o çağlar

Yağmur yağar şimşek çakar gök gürler

Çoban kaval çalar seslenir kırlar

Güneş vurur buharlanır o yerler

Derin derin derelerden su çağlar

Dağları her türlü gül eden mevsim

Ayları toplayıp yıl eden mevsim

Veysel'i bir aşka kul eden mevsim

Kırılmaz Veysel'i bağlayan bağlar

Aşık Veysel Şatıroğlu

Kova Kova İndirdiler Yazıya

Kova kova indirdiler yazıya

Tut ettiler al kınalı tazıya

İş başa düşünce bakmaz kuzuya

Kaç kuzulu ceylan kaç avcı geldi

Avcılar elinde kaç kuzun kaldı

Zalım avcı düşmüş gelir izine

Al kanlar akıtmış iki dizine

Mor sinekler konmuş ela gözüne

Kaç kuzulu ceylan kaç avcı geldi

Avcılar elinde kaç kuzun kaldı

Kanlı olur avcıların tazısı

Kara imiş yavruların yazısı

Meme mi istersin ana kuzusu

Kaç kuzulu ceylan kaç avcı geldi

Avcılar elinde kaç kuzun kaldı

Süre süre indirdiler dağlardan

Mor sümbüllü bahçelerden bağlardan

Kerem der ki şu geçtiğim yollardan

Kaç kuzulu ceylan kaç avcı geldi

Avcılar elinde kaç kuzun kaldı

Kaynak Kişi: Neşet Ertaş

Türkü, Kırşehir Yöresi

Nesini Söyleyim Canım Efendim

Nesini söyleyim canım efendim

Gayrı düzen tutmaz telimiz bizim

Arzuhal eylesem deftere sığmaz

Omuzdan kesilmiş kolumuz bizim

Sefil ireçberin yüzü soğuktur

Yıl perhizi tutmuş içi koğuktur

İneği davarı iki tavuktur

Bundan gayrı yoktur malımız bizim

Reçberin sanatı bir arpa tahıl

Havasın bulmazsa bitmiyor pahıl

Tecelli olmazsa neylesin akıl

Dördü bir okkalık dolumuz bizim

Benim bu gidişe aklım ermiyor

Fukara halinden kimse bilmiyor

Devletin sikkesi selam vermiyor

Kefensiz kalacak ölümüz bizim

Evlat da babanın sözün tutmuyor

Açım diye çift sürmeye gitmiyor

Uşaklar çoğaldı ekmek yetmiyor

Başımıza belâ dölümüz bizim

Zenginin sözüne beli diyorlar

Fukara söylese deli diyorlar

Zemane şeyhine velî diyorlar

Gittikçe çoğalır delimiz bizim

Sekiz ay kışımız dört ay yazımız

Çalığından telef oldu bazımız

Kasım derken buz tutuyor özümüz

Mayısta çözülür gönlümüz bizim

Tahsildar da çıkmış köyleri gezer

Elinde kamçısı fakiri ezer

Yorganı döşeği mezatta satar

Hasırdan serilir çulumuz bizim

Zenginin yediği baklava börek

Kahvaltıya eder keteli çörek

Fukaraya sordum size ne gerek

Düğülcek çorbası balımız bizim

Serdarî halimiz böyle n’olacak

Kısa çöp uzundan hakkın alacak

Mamurlar yıkılıp viran olacak

Akıbet alınır öcümüz bizim 

Aşık Serdarî

Resim: Neşet Günal (1923-2002)

Ceylan Gözlerine Kurban Olduğum

El ele vermiş de gelen güzeller,

Tanrı selamını almaz mısınız?

Mevlam sizi süs için mi yaratmış,

Siz gel demeyince gelmez misiniz?

Karadır kaşınız yaydan nic’olur,

Bugün dünya yarın ahret güç olur,

Bir gönül yapması yüz bin hac olur,

Siz gönül yapmasın bilmez misiniz?

Gurbete gidenler azığın alır,

Kimisi gider de kimisi kalır,

Kimi sevap için Kâbe'ye varır,

Kabe kapınızda (gönlünüzde) bilmez misiniz?

Sümmani'yem ben derdi niderim,

Başım alır diyar diyar giderim.

Yarın mahşer günü dava ederim,

Siz mahşer yerine gelmez misiniz?

Aşık Sümmani

Derdimi Sorarsan

Derdimi sorarsan gönül yarası 

Bir de sen yarama baksana tabip 

Anladım ki dünya yalan dünyası 

Bir de sen yarama baksana tabip 

Katarlandı dost kervanı yürüdü 

Şu garip gönlümü duman bürüdü 

Zalimin elinden ömrüm çürüdü 

Bir de sen yarama baksana tabip 

Akarsu'yum kaldım ıssız sahrada 

Sıra sıra dağlar kaldım arada  

Birkaç günlük ömrüm kaldı şurada 

Bir de sen yarama baksana tabip

Muhlis Akarsu

Fotoğraf: Nehir Güler

https://www.facebook.com/photo?fbid=10159371224648010&set=g.590720581076931

Şifa İstemem Balından

Şifa istemem balından

Bırak beni bu halımdan

Razıyım açan gülünden

Yeter dikenin batmasın

Gece gündüz o hizmetin

Şefaatin kerametin

Senin olsun hoş sohbetin

Yeter huzurum gitmesin

Taşa değmesin ayağın

Lale sümbül açsın bağın

İstemem metheylediğin

Yeter arkamdan atmasın

Kolay mı gerçeğe ermek

Dost bağında güller dermek

Orda kalsın değer vermek

Yeter ucuza satmasın

Sonu yoktur bu virdimin

Dermanı yoktur derdimin

Gerekmez ilaç yardımın

Yeter yakamdan tutmasın

Nesimi'yim vay başıma

Kanlar karıştı yaşıma

Yağın gerekmez aşıma

Yeter zehirin katmasın

Nesimi Çimen

Derdimi Dökersem Derin Dereye

Derdimi dökersem derin dereye
Doldurur dereyi düz olur gider
Rakipler geldi de girdi araya
Korkarım yâr benden yoz olur gider

Ilgıt ılgıt yeller eser seherde
Dost beni düşürdü onulmaz derde
Yâr ile buluşsak bir tenha yerde
Duyarlar rakipler söz olur gider

Pervane ateşten sakınmaz canı
Uğruna koymuşum başı bedeni
Doldur tüfengini hedef et beni
Yaram doksan dokuz yüz olur gider

Veysel der çıkayım bir yüce dağa
Ağaçlar bezenmiş yeşil yaprağa
Zaman gelir tenim düşer toprağa
Karışır toprağa toz olur gider

Aşık Veysel Şatıroğlu

Ala gözlüm ben bu ilden gidersem

Ala gözlüm ben bu ilden gidersem

Zülfü perişanım kal melil melil
Kerem et aklından çıkarma beni
Ağla gözyaşını sil melil melil

Yeğin ey sevdiğim sen seni düzet
Karayi bağla da beyazı çöz at
Doldur ver badeyi bir daha uzat
Ayrılık şerbetin ver melil melil

Elvan çiçeklerden sokma başına
Kudret kalemini çekme kaşına
Beni unutursan doyma yaşına
Gez benim aşkımla yar melil melil

Karac'oğlan der ki olup ölünce
Bende güzel sevdim kendi halimce
Varıp gurbet ele vasıl olunca
Dostlardan haberim al melil melil

Karacaoğlan

Bahar Gelsin Şu Dağlara Gideyim

Bahar gelsin şu dağlara gideyim
Belki derdimize çare bir çiçek
Toplayıp devşirip harman edeyim
Açılan yaramı sara bir çiçek

Çünkü o da bir çiçeğin delisi
Kelebektir böceklerin alisi
Yeşil yamaç tabiatın halısı
Nakış dökmüş ara ara bir çiçek

Kara taşta ala geyik sesi var
O geyiğin ıssız taşta nesi var
Kavalın bir acı inlemesi var
Çobanı düşürmüş zara bir çiçek

Ben de bir aşığım Reyhani adım
Sorun çiçeklere az mı yalvardım
Benim tabiattan bir tek muradım
Götüreyim nazlı yara bir çiçek

Aşık Reyhani

Balta

Odun kırıcıydı, adı İlyas' tı
Yanaştım yanına, yüzünü astı
"İşin nasıl" dedim bir küfür bastı
Arkasından baltasını biledi...

"Bana bak arkadaş" dedim, dedi "ne?"
Dedim "sen bir vatandaşsın" dedi "he!"
Dedim "kanunun var", dedi "çekil be!"
Arkasından baltasını biledi...

Dedim "ilin nere senin", dedi "Van..."
Dedim "çoluk-çocuk", dedi "sekiz can!"
Dedim "düzelecek..." dedi "ne zaman?"
Arkasından baltasını biledi...

Dedim "gidiş...", dedi "onlara göre"
Dedim "kötü mü ki ?", dedi "bin kere!"
Dedim "hak, adalet...", "tu" dedi yere
Arkasından baltasını biledi...

Açıldı gözleri atıldı öne
Dedim dur bakalım, dedi ne güne
Dedim, şu feleğin ocağı söne
Arkasından baltasını biledi...

Aşık İhsani
Yorum: Düşbaz