Felix

Siyahlarımın içinden, beyazlarımın peşinden

Başkalarına yaslandığın yerden gel

Yarım kalmış bir bakıştan, ayaz bir gülüşü

    kuşanıp

Hiç bakmadığın yüzümden uğra acılara

Sen hiç kalp kırmadan duramazsın ki.

İncitmeden bir akşamı, yetersiz bir sabahı

Aşkları aldatmadan yapamazsın ki

Ben de diyorum siyahlarımın içinden, ne

    mümkün

Karanlığıma ışık olamazsın ki

Yelkenliler üzgün, git gittiğince engin

Kırık beyazlarımın peşinden

Yanılıp yıl olan bağımla burda

En aşağı yaşları yaşarım, taşları karşılarım

'Yeter' inle dolaş ufuklarımda

Al sancağımı asamazsın ki

Uzatıp bir kırgınlığı ağlıyorum şurda

Eylülden önce bu yağmur, bu delilik

Ne olsa uykuna yetişemez çığlığım

Öyle...beyazlarımın peşinden sokaklarda

Oraya bırakılmış şaşkın anlar boyunca

Susarım tüm aylarda, aylaklarımla

Ne fark eder bir gülün yenilgisi

Son gürlüğünde sonsuz kırmızı açmışsa

Sokağa bırakılmış melisa kokusu işte

Geçerken o loş pencerenin önünden

Siyahlarımın içinden gel, beyazlarımın 

    peşinden

Bir damlacık kanın bile yoksa bana akmaya

Yırtılır sarhoş bir gece nezleli bir ten

Ağarır gözbebeği gerekçelere

Sonra bu gece, bu sonbahar, bu ölüm

İyi duruyor bence üstümde

Beyazlarımın peşinden gel, siyahlarımın içine!

Aslıhan Tüylüoğlu, Eylül 2020

(Fotoğraf: Aslıhan Tüylüoğlu annesiyle birlikte; Çocukluk...)