Anahtar

sırtına dünyayı giyinmiş

mantosu som acı'dan

çarpar durur ha babam duvar

gözleri ama nasıl tam şimdi

kalkıp gidecekmiş gibi kuşlar

kadın kanat sesini içine yerleştirdi

hoh'lasa ısınacak

kalbinin kristali

iması yok imlası bozuk

surnameler kadim hikâyeler

evvel eski sözler iç ceplerinde

...iki kopuk düğme

...değdikçe avuç içlerine

ben değilim ben değilim evvel gittim evinizden

geceydi içimdeydim görünmedim kimselere

nakkaşlar girdi çıktı

hattatlar ve cümle kitaplar

açılmadım kimselere and olsun

bir adam kilidimi taktı

bir çocuk anahtarımı aldı

biri kız'dı kalmaklar gibi baktı

and olsun yangını ben değil bulutlar çıkardı

unutmalar gibi açık pencerelerden

girmiş bulutlar

tam ortasına kurulu sofraların

bir gökyüzü bıraktı

sonra yağmur sonra kuşlar

kelimeler gibi ağaçlar

yangından ilk önce kim

kurtarılacaktı?

kadın mantosunu çıkardı

som acı'dan altın anahtar gibi kaldı

Çiğdem Sezer