dönüp dönüp aşkı savunuyorum kendime
ağu gibi akıyorum içime ne zamandır
şiirin isyanlı adresini arıyorum
dönüp dönüp yanıyorum halime
ağıtlarla çiziyorum tüm resimleri
çok bi gerçeğe benzetiyorum
durup durup koşuyorum kendime
kendimi geçiyorum
kendimi özlüyorum
yok bi kendim !
pastoral öyküler yazıyorum beynimin her noktasına
kentlerin bekâretini kanatarak
güneşi ve kırları geziyor yüzüm
ateşin / toprağın
direncini yokluyorum
anlıyorum başağın doldukça hüznünü boyun eğişte
her boyun eğişte ağlıyorum
yok bi isyan !
nehirlerle dönüyorum kentlere
yataklarca kuruyarak
yataklarca insan uyuyor evlerin gecesinde
sevişmeli adresleri arıyorum
bir dal bir yaprak
hınzırlık yapan çok
yok bi aşk !
hüseyin murat çinkılıç (2000)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder