usulca geçip gidiyor yanımdan yol
korkuyla kıvrılıyor kınında insan
urgan çekilince günün kalbine
duvardaki resimler kimin yalnızlığı
ölü morluğunda gök, kararıyor her şey
gölgesi yok artık hiçbir rengin
boğuldu deniz kendi karasularında
bir daha boy atmadı geçip giden yol
ketum bir falcıya okutulurken üç vakitler
aklar düşer ipekböceğinin kalbine
uzağı seyreden dağdır toprak görmez
bir iç çekmedir zaman tel tel dökülen
kazıdılar homurtuyla kalın kaşlı toprağı
ve ben meczuplara sattım ruhumu
kuytu bir köşede büyüyor açılan yara
durup durup kendini yağmalıyor yüzüm
rengin başka tekrarı yoktu, biliyorum
şimdi yas tutuyor okunmayan mevsimler
görmez olunca bir vakit yüzünü
dünyanın körlüğüne okudum sonbaharı
Şükrü Çiftçi
Resim: John Lechner, Cut Paper Art
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder