geceyi bir şişeyle çalkaladım
evin yolu dönüp duruyor
paranteze sığmayan çizgiler gibi
bana bakıyor göğüs uçların
geldi çattı fotoğraflar
mesajındaki satırlar doğruyor uykularımı
ne zaman bir sokak ölse
kitap isimlerinden biri ölür
istanbul diye bir bıçak
resim yapıyor toprak evlerden
‘tarifsiz kederler içinde’ kaçtığım sinemalar
acıya bölüyor her cinayeti
yerini bilsem alıp geleceğim...
kimi uyandırsam boşluğu yanımda...
Can Adalı
Corneliu Dragan, Resim, Suluboya
