Anne sevgisinden öteydi
Anneannemin dayıma bağlılığı
Mobilya ustasıydı dayım
İyi kazanan, iyi harcayan.
Yirmi altısında evlendi, otuz altısında öldü.
Tiyatro seyretmek, müzikli eğlencelere katılmak için
On yıl boyunca hafta sonları uçakla
Balıkesir’den İstanbul’a geldi
Selahattin Pınar’la ahbaplık etti
Adı annesinin adı olan bir sevgili buldu
-Fehime’yle görülmüş Erdek’te
Belki de Genç Oyuncular’ı seyrederken.-
Anneannemin gözleri dolu
Yarim İstanbul’u mesken mi tuttun
Gördün güzelleri beni unuttun’u
söyledi ardından.
Erken ölümünün ardından tereke açıldı
Bir hayli borcu çıktı dayımın
Adları hala hatırımdadır alacaklı kumaş tüccarlarının
Taki, Arto, İlhami
En iyisi herkesin “reddi miras” etmesiydi
Yengem, annem yargıca red dediler.
Sıra anneanneme geldi, yüzü al al ayağa kalktı,
“Oğlumdur, kabul ediyorum Hakim Bey” dedi, oturdu.
Dayımın bütün kalıtı, yani kendi eliyle yaptığı ev eşyaları
Bizim eve taşındı.
Anneannemin tek geliri olan üç aylığına haciz kondu.
Ölene dek -on iki yıl- oğlunun borçlarını ödedi.
Hala üzerinde otururum yazı yazarken
Dayımın yaptığı sandalyenin
Annemin çamaşırları onun şifonyerinde durur
Bir divanı var ağabeyimde.
Bir de fotoğrafı olacak kim bilir nerde?
Turgay Fişekçi
