anne sökelim bu kazağı
dalında kurumuş erikler gibi üstümde
gelgit büyütüyor saksılarım yeter!
anne,
beni çığlık kurslarına gönder
dışarı çıkınca pencereden
ancak kendisine bıçak çeken ben,
kırmak istiyorum
otuz kupona alınmış porselenleri
ve yollara sermek,
balkonları tekmeleyen kibirli halıları
ama en çok,
taramak, uzun bahar şarkılarıyla
saçlarını töreye kaptıran kadınları
içeri bakınca,
uyku/bölen, sağa sola çekiştiren
iki küçük kız çıkıyor ceplerimden
biri topluyor eteğini
biri koşuyor denize girmeye,
anne,
aşktan daha çok uğraştım
aşkımı gizlemeye
sandığı devirdim şimdi, kumbaramı dağıttım
değdirdim sözcükleri
çekinerek ateşe
elime verdiğiniz harita paramparça
bardakları kırdım anne,
artık korkma!..
Özlem Tezcan Dertsiz
Üç Nar Ağacı, Meşe Kitaplığı, 1.basım, Mayıs 2024
