Dünya Bu

Yüzüne çok gülerler: yüzde yüzü yalandır;

Menfaat kaygusudur hepsi, filân, falandır.

Alemin göz diktiği cebinde son kalandır.

Cebin delikse eğer vermezler bir yudum su,

Aldırma adam sen de... hepsi geçer, dünya bu!

Herkes ısınır sana mangalın dolu korken;

Hısım akraba çoktur kazanın kaynıyorken,

Dostların yüzü güler maymunun oynuyorken.

Hakikî dost ararsan ne o, ne bu, ne de şu.

Aldırma adam sen de... hepsi geçer, dünya bu!

Düşenin dostu olmaz: bir yol düş te görürsün,

zaman dostları sen ancak düşte görürsün.

Tatlı hülyanın sonu budur işte, görürsün:

Hiç birinin aslı yok, her şey fâni... bakî hu.

Aldırma adam sen de... hepsi geçer, dünya bu!

Gölü deniz zannettik, ince bir suyu Tuna,

Kardeş, arkadaş diye çok kandık şuna buna;

Meğer güzel yılları harcamışız boşuna.

Yazık ki giden gençlik gelmez geriye tuuu...

Aldırma adam sen de... hepsi geçer, dünya bu!

Bak bugün her tarafta esen rüzgâr sam oldu,

Her yer tutuştu, yandı; neşeler hep gam oldu,

Medenî Avrupalı değişti, yamyam oldu,

Deme: "Bu ne sakat iş? ne çılgınlık bu yahu?"

Aldırma adam sen de... hepsi geçer, dünya bu!

Halide Nusret Zorlutuna

Şiirimizde Taşlama, Şiir Antoloji, S.9, Ümit Yaşar yayınları, 1962

Eskilere Göre Yeniler

Zamane şairleri Yaniye Kâni derler,

İki satır dizince adına mâni derler.

Çaldıkları ıslığa saf şiir derler çoğu,

Çektikleri sıtmaya vahy-i rabbâni derler.

Altı saatlik ömrü olmıyan şiire bâki,

Altı asır yaşamış gazele fâni derler.

Nazma yumruk atanlar ya dâhidir, ya şair;

Musiki, renk ve mâna koyana câni derler.

Eskilerin bir ölmez şiir perisi vardı;

Yeniler böylesini görse zebani derler.

Eskiler ilham için gezerlerdi Adada;

Yeniler, ver elini mezeci Yani, derler.

Aynı adam sanırlar bütün sakallıları,

Abdülhak Hâmide Hamid'i sâni derler.

Devrin şiirlerinde her kim mâna ararken

Aklını oynatırsa, tesiri âni derler.

Eskiler böyle anlar yenilerin şi'rini,

Yenilere sorarsan, idraki mâni derler.

Çamdeviren sorarsa, kimdir hakikî şair,

Memleket yollarında Veyselkarani derler.

Faruk Nafiz Çamlıbel

Şiirimizde Taşlama, Şiir Antoloji, S.7, Ümit Yaşar yayınları, 1962

Hayvancasına

Hayvanca doğdu güneş bir sabah

gerindi bir kadınla erkek yataklarında hayvanca

rüzgâr hayvanca silkeledi kavakları

balyaların arkasında birbirine sarılmıştı gördüm

iki gemici hayvanca

nasıl hayvancaydı herşey bilseniz

kurşuna dizilmişti cezairli kardeşler

hayvanca esniyordu kadife koltuğunda bir babazade

ne savaş umurunda ne birleşmiş milletler anayasası ne sabah

esnemesini biliyordu yalnız hayvanca

nasıl hayvancaydı herşey bir sabah bilseniz

aklıma bir şiir geldi birden hayvanca

güllü bülbüllü

ver yansın ettim tüm küfürleri

hayvanca bakıyordu meselâ gözler boşluğa

çocukların bile hayvancaydı umudu

aklımdan ne geçiyorsa hayvancaydı

nasıl hayvancaydı ama herşey bilseniz

hayvanca doğdu güneş bir sabah

hayvanca doğduk

Hayvanoğlu hayvancasına

Tahir Pamir (Tahir Özçelik)

Şiirimizde Taşlama, Şiir Antoloji, S.67, Ümit Yaşar yayınları, 1962

Üniversite

Ben liseyi bırakıyorum müdür bey kusura bakma

Yürümeği öğreniyorum yeniden konuşmağı düşünmeği

Kırmızıdan başladım önce renkleri belliyorum bir bir

Papatya diyorlar yanına varıyorum hemen

Kırk beş gün yaşarmış arılar kelebekleri öğrenemedim daha

Sen hiç nezle oldun mu müdür bey öyle keyifli şey ki

Apansızdan apşırması sabah olur gibi bir şey

Bir saksı fesleğenim var evde

Aynı onun saçları gibi kokuyor

Bir saksı da sana alırız istersen

Can Yücel

Şiirimizde Taşlama, Şiir Antoloji, S.66, Ümit Yaşar yayınları, 1962

Çarşı

Çarşıda bir baştan gelen fayton

Hey canım ne de geliyor ya!..

Bu güzel yaz günü

Sabah sabah

Bacak bacak üstüne

Elde cigara

Açılıp saçılmış

Kol bir yana

Gerdan bir yana

Allık sürme

Ver yansın

Kırmızılık

Değme gitsin

Kollar desen

Dizi dizi bilezik

Gerdan desen

İnciler sıra sıra

Kurulmuş faytona

Gelen kim?

Kim bohça gibi

Yayılmış yanına

Kim olacak?

Kemerden

Mamasıyla

Benli Zehra.

Çarşının ölgün bir vaktidir

Memurları işçileri arama

Çeyiz düzen, nişan düzen taşralılar

Annecikleriyle küçük hanımlar

Kaynanalarla yeni gelinler

Bir de...

Bir de bizimkiler.

Arabacı kürt Ali

Oğlum Ali

Evlâdım Ali

Mamanın dilinde

Varsa Ali

Yoksa Ali

Çek oğlum Ali

Çek Kuyumculara

Dur oğlum Ali

Bir çift bilezik

Çek oğlum Ali

Dur oğlum Ali

- Bizim paket hazır mı?

- Hazır hanım abla

Oğlum Ali çek

Oğlum Ali dur!

- Altı carse gömlek

Altı ipek külot

Sar şu pembe sabahlığı da

Allık çıkar

Pudra çıkar

Koku çıkar

Söyle kızım Zehra

Seç kızım Zehra

Gülüm kızım Zehra

Hanım kızım Zehra

- Size hanım abla

Emriniz

Bir baş örtüsü sar

Bana da

Baksana evlâdım

Bir ayağımız çukurda

Bundan sonra

Benim işim namaz niyazla

Necati Cumalı

Şiirimizde Taşlama, Şiir Antoloji, S.43,44,45, Ümit Yaşar yayınları, 1962

Mehmet Ali

Mehmet Ali’yi anası

İşe giderken doğurdu

Harbin bitmesinden üç ay önce.

Az süt emdi Mehmet Ali,

Az ışık gördü,

Az ısındı;

Duydu anasının yorgunluğunu,

Bol bol uyudu Mehmet Ali

Çocukların bedava uykusunu.

Zeytinyağı ve ekmek kadar

Kıttı hürriyet memlekette.

Büyüdüğü zaman akranları Mehmet Ali’nin

Her şey bol olur elbette.

Cahit Külebi

Şiirimizde Taşlama, Şiir Antoloji, S.30, Ümit Yaşar yayınları, 1962

Döner Kebap

Dünya dönüyor diyeceğimiz yok

Görmeyenler beri gelsin

Önce değirmen geldi aklıma

Sel değirmenleri yel değirmenleri

Koca şehrin caddelerinde

Öğlenin tam karanlığı

Gün olur yıla döner 

Elleri cebinde yutkunur adam

Saçları karıştı buluta

Gövde kaldı baş gitti

Aklında döner kebap

Burnunda mis kokusu

Vay ne döner ne döner

Adamlar işte adamlar boşta

İş var havayla güç var cıvayla

Çıkrıklar susar dolaplar döner 

Mehmet askerden ağa seyahatten

Çoğu işten biri aşktan döner

Harmanda düğenler düğende başlar 

Okuldan çocuklar yoldan arkadaşlar

Vay ne döner ne döner

Ağızlarda susmuş diller

Eksen durur tekerlekler 

Yollar caddeler evler 

Pırıl pırıl vitrinler

Kızın entarisi yanar döner 

Göçmen kuşlar bulutlar 

Çevrilen filmler çevrilecek filmler 

Adamın gözleri açlıktan döner 

Ayşe tarladan Neclâ bardan 

Fır fır döner pır pır döner 

Vay ne döner ne döner 

Ayran süte göl yoğurda 

Tepsi ağanın evine 

Kurtlar ite itler kurda 

Dolap beygirleri ipe 

Karın davula burun patlıcana 

Yer suya gök bakıra 

Geceler gündüze gündüze 

Vay ne döner ne döner

Oğuz Tansel

Ümit Yaşar Oğuzcan ve Tarık Dursun K.'nın "Şiirimizde Taşlama" isimli kitabından (1962), S.45-46