Selamı sabahı kurudu buraların
Kalbini gösterip geçenler seyreldi
Bahçenin keyfi kaçık hevesi yarım
Üç beş fotoğraf ısıtıyor can evimi
Odam diyorum madam, ayaz mı ayaz…
Oysa dışarısı yaz, kuşları yerinde
Bir bende mi bu fırtına bitmez usanmaz
Nedense üşüdüğünü söylemiyor kimse
Bilmem ki neler gizleniyor içimde
Ah, derinime insem de bir sorsam
Uzağım, yakınım, sarpasarayım
yorulmak bilmezken su yeşili koşulardan
Çanlarım çürüdü say, kervanım yutuldu
İri kıyım bir yalnızlık tüm gölgelerde
Ansızın katlayıp koymuşum uğultumu
Ağız dil vermeyen solgun bir meselde
Kentiniz kibrinize dar geliyor belli
Haberiniz yok düşlerinizi doğrayan faydan
Bir dizeyle koklarken cümle geçmişi
Tüketmiş sihrini aşk kokulu zaman
Ben kim miyim madam? Aşkolsun size!
Ne çabuk unuttunuz akşamla birikeni
Balkondan bozma mahzun bir adam
bir bardak çayla demlerdi kederini!
Ahmet Günbaş
