Ey doğa, bana şiiri, bu kıymetli armağanı
Sunduğun için teşekkür ederim
Ben, Kharoon’un küreklerini gösterdiği
Kederli kadın.
O tatlı söz olmasa bilmem nasıl yaşardım?
Arabesk aşı boyasında
Pasın bıraktığı iz gibi
Kazıdım kendimi erkeklerin üstüne, iyi ya da kötü.
Ve boşalttım göğsümdeki parfüm şişesini
Pusuyu hissetmedim
Ben, esmer deniz kızı, yırtıcı ve vahşi
Çıktım tenimden, zevkin zirvesine ulaştım:
Karşı durdum bizi parçalayan
karanlık yaratıcılığın bazalt bir cümlesine
Alfonsina Storni
* Kharoon ya da Kharon, mitolojide ölülerin kayıkçısıdır.
Kharoon ölü ruhlarına Acheron ırmağını geçirtmek için para alır. O nedenle ölülerin ağzına bir metelik konurdu. Para almazsa Kharoon ruhları kovar, taş çatlasa yumuşamazdı. Hele toprağa gömülmeyen ruhların Hades bataklığını geçmeleri olanaksızdı. Kharoon Etrüsk mezarlarında sık rastlanan bir simgeydi. Ölmekte olan insanı yeraltı ülkesine almakla tam anlamıyla öldüren bir cin olarak gösterilir. Hermes'in kılavuzluğunda yeraltına inen birçok ölü Kharoon ve kendi kendisiyle konuşur, ölümden sonra her türlü varlığın boş olduğu sonucuna varır.
