Dünya Bu

Yüzüne çok gülerler: yüzde yüzü yalandır;

Menfaat kaygusudur hepsi, filân, falandır.

Alemin göz diktiği cebinde son kalandır.

Cebin delikse eğer vermezler bir yudum su,

Aldırma adam sen de... hepsi geçer, dünya bu!

Herkes ısınır sana mangalın dolu korken;

Hısım akraba çoktur kazanın kaynıyorken,

Dostların yüzü güler maymunun oynuyorken.

Hakikî dost ararsan ne o, ne bu, ne de şu.

Aldırma adam sen de... hepsi geçer, dünya bu!

Düşenin dostu olmaz: bir yol düş te görürsün,

zaman dostları sen ancak düşte görürsün.

Tatlı hülyanın sonu budur işte, görürsün:

Hiç birinin aslı yok, her şey fâni... bakî hu.

Aldırma adam sen de... hepsi geçer, dünya bu!

Gölü deniz zannettik, ince bir suyu Tuna,

Kardeş, arkadaş diye çok kandık şuna buna;

Meğer güzel yılları harcamışız boşuna.

Yazık ki giden gençlik gelmez geriye tuuu...

Aldırma adam sen de... hepsi geçer, dünya bu!

Bak bugün her tarafta esen rüzgâr sam oldu,

Her yer tutuştu, yandı; neşeler hep gam oldu,

Medenî Avrupalı değişti, yamyam oldu,

Deme: "Bu ne sakat iş? ne çılgınlık bu yahu?"

Aldırma adam sen de... hepsi geçer, dünya bu!

Halide Nusret Zorlutuna

Şiirimizde Taşlama, Şiir Antoloji, S.9, Ümit Yaşar yayınları, 1962