Annem

Bakır paralar gibi hırpalandı

günlerin altın yolculuğu

Sarsak istasyonlarda dağıldı

gürbüz sevdalardaki buğu

Erken bir rüzgârdı annem

çoktan yitirmiş büyüsünü

Ara sokaklarda kalırdı soluğu

sabahın saçlarını okşarken

Annemdi zoryaşamaktı adı

Kurt indiren gecelerde

gergin ve sıcak dururdu kanadı

Tırnakları uzardı kendiliğinden

Sessiz bir güz ağıtıydı belki

dargın patikasının göçe vurduğu

Yakardı kül yoksulu ateşini

kış yabanıl postunu sermeden

Akıp gitti ne varsa köpürtülen

toprak damarlı sabrıyla tutunduğu

Aynası kırık bir sandıktı gençliği

kıskanç kumaşlarını gizleyen

Katlayıp vuslatsız hasretini

sessizce sulardı yalnızlığını

Hayatın arka yüzüydü oturduğu

Kapısı örtük bir değirmen

Annemdi kent şaşkını kadın

günde üç vardiya hıçkırık

Titrek dualarla saran yarasını

vazgeçmeyen isli kandilinden

Bakır paralar gibi hırpalandı

günlerin altın yolculuğu

Nasıl yaşlandın böyle annem

kimselere görünmeden?

Ahmet Günbaş, Aşk Boyu Sürgün, 2001