senin kırık aynana yaz güneşi değiyor
binlerce ok dağılıyor odama
aklımdan geçenleri söylemeyeceğim
sözlü aktarılan bir mesel
yazılsa anlamı kalmayacak iç çekişimin
"kuşlardan ordumuz vardı kuşgeneraldim
vurulduk ve not düştük göğün siperlerine
biz birer birer kesilen saçlar gibi
taşa düştük, sözümüzü tutamadık-öyleydi"
senin güz telaşına yaseminler düşüyor
pencereyi açıyorsun kırılıyor sonbahar
yalnızlığımız bize özgü bir cumhuriyet
epeyce düşünüp söylenmiş söz gibi kalıyoruz
odanın ortasında iki ölü, iki buz boşluk
"kibrit çöplerinden evimiz vardı
çatıları kozalak pullarından
sevişirken pek iğne yapraklıydık
dökülüyorduk yılda bir
kendi bölünmez bütünümüze"
ilk savaşta uçtu gitti kuş askerlerim
ordusuz kuşgeneral neye yarayacaksa
çektim ben de kendimi vurdum
Aziz Nayır, Edebiyat Nöbeti, Sayı:52 S.49
Resim: Nurullah Berk (1906-1982), Kuşlar
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder