p. estes'e kurtlarla koşan kadınlara
kopar eteğindeki ipleri
uzun uzun bak pencerenden
sana maviden perdeler diktim
nehrin altındaki nehirlerden
dön ormandır evin
acısı süreni unutmaktır asıl acı olan
hiçbir şey gösteremez ışığı karanlık kadar
dön ormandır evin
doğum kanalından yeryüzüne bırakılan
bu sızılar ve kahkahalar
ellerimizden çıkmadır
"insan ve tanrının soluğunun birleşmesidir." bir İnuit'in dediği
soluğumu üfledim O'nun soluğuna
kutsadım sözleri dön ormandır evin
döngün uysaldır senin
şarkılarla tutuşan gerçeğin
planlı bir yalnızlığı unutmak
kendine döndüğün yerde
sana maviden perdeler diktim
uzun uzun bak pencerenden
dön ormandır evin
Aygül Kılıç Yıldız, Çağ Yanlışıyım, Düşünce Yayınları
Resim: Nejad Melih Devrim, Soyut Kompozisyon, Tuval Üzerine Yağlıboya
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder